सृजनाको चौतारी

रोजी थपलिया तिम्रा भगवान त सुरक्षा कवज,सेना, हतियार गृह योजनाबिना युद्धमा सवार हुँदैनन् म त तिमीले नपत्याएको अमृत नचाखेको, तिमी जस्तै सामान्य जीवन व्यतीत गर्ने मान्छे, तिमीलाई पर्दा हेर्ने म नै, के गर्नु रोगले तिमीलाई समाउँदा, आफ्ना भन्नेले नै छुँदैनन् कोरोना मन्थन गर्दै छौं, त्यो पनि सुरक्षा कवज बिना, कालकुट विष निस्किदै छ, तर म तिम्रो शिव जस्तो निलकण्ठी पनि बन्न सक्दिन म जस्तै धेरै मेरा मित्रहरु तिम्रै भगवानको प्रीय भैसके म तिम्रो भगवानको आफ्नो हुने कि तिम्रो? सुनेको छु आजकल तिम्रो भगवान छुट्टीमा हुनु हुन्छ, कोरोना जस्तै धेरै रोगलाई बेला बेलामा डेट गरिरहनु हुन्छ चाइना, इटाली, इरान, स्पेन, आदिका देशको भयाबह स्थितीले अलिकति पनि तिम्रा आँखा रसाउँदैनन् है फेस मास्कले बनेका डोबहरुले मनमा दु:खका डोब भर्दैनन् है डाक्टरहरु थकित भएर अस्पताल मै लडेका दृश्य हृदयमा पर्दैनन् है

कविता जी एन शर्मा लाग्छ जगतनै तिाम्रो आतंक र भयको छायाँमा छ तिम्रो कठोर यात्राको अवधिमा शहर मुर्दा घाट बनेको छ भाग्ने ठाउँ छैन केवल हामी लुकेका छौँ ,मात्र तिमीलाई झुक्याउन संसारकै तिमी कठोर हिरो बनेकाछौ हामी निरिह छौँ सत्य यो पनि हो , हामी तिम्रो सामु तर्रसेका पनि छौँ तर हारेका छैनौँ तिमी मृत्यु बनेर यात्रारत रहेको यो कठिन समयमा तिमी अहिले कोरोना भाइरस भन्दा पनि सेल्फी बनेर आएको जस्तो छ तिमी भाइरस भन्दा पनि सेल्फीको अवतारमा प्रकट हुदैछौ मान्छेले मान्छेलाई दान गरिरहँदा बीचमा तिमी सेल्फी बन्दैछौ लाग्छ तिमी महा भय भन्दा अहिले संसारकै मोडल बनेकाछौ तिम्रो र मान्छेको नाममा सहयोग नामको चरो सेल्फी बनेको छ दान, दया , करुणामा तिम्रो नाम जोडिन्छ अनि बन्छौ तिमी सेल्फी क्या बात ! कोरोना तिमी प्राण लिने भाइरससँगै पोष्टका लागि हिरो बनेकाछौ तिम्रो कठोर र निर्ममताको परिवेशमा तिमीले

लक्ष्मी निरौला भेलबढीमा माछा मार्न जुट्नेहरूको शानै बेग्लै। महामारीको बहानामा लुट्नेहरुको शानै बेग्लै। राहत कोषकमा थुप्रिएको सहयोग बण्डा गर्न, भष्टाचारको ताना बाना खुट्नेहरुको शानै बेग्लै। लोभनदिमा दम्भको डुङ्गा खियाउँदा अल्झिएमा, पावरको रवाफ् देखाइ छुट्नेहरुको शानै बेग्लै। आफन्त र आफ्नो दुनो सोझ्याउने दर्वियान सङ्गै, वैदेशिक ऋणको तापमा भुट्नेहरुको शानै बेग्लै। भ्रष्टाचारी दुराचारी बलत्कारी छँदै छैनन् भनी, गान्धारी झैँ भई गफ चुट्नेहरुको शानै बेग्लै। बिर्तामोड,झापा,फेसबुक बाट । २०७६/१२/२२

लिला अनमोल गजल बनायो उस्ले आफुलाइ सद्दाम बनायो म यस देशको नागरिक हु भन्न बदनाम बनायो सङ्क्रमण छ जताततै मर्ने मरिरहेकैछ उस्ले भ्रस्टाचार गरेरै आफ्नो पहिचान बनायो अरे आफ्नाहरु पराइ भएका छन एक्लै बस्नुपर्नेछ लुकायो राहत भर्यो ढिकुटी उस्ले जिन्दगी आराम बनायो हुन त दुई केजि चामल र एक केजि नुन बाडेको न हो उस्ले राहत बाडेको प्रोफाइल पिक्चर खुलेआम बनायो मान्छे कत्ती अबिबेकी रहेछ बुझ्दैछु भर्खर मृत्युमै भ्रष्टाचार गरेर सबलाइ हराम बनायो  

कविता जी एन शर्मा सरकार भन्छ बेला बेलामा मिचि मिचि हात धुनुहोस घर भित्रै बस्नु होस लकडाउनको पालना गर्नु होस किनकी ,कोरोनाको उपचार छैन ,रोकथाम भने अबस्य छ नानीहरु भन्छन् , भोको पेटले हात मिच्नै सकिदैन, सरकार ! हामी त दिए खाने , पाए लाउने हौँ तिम्रो तिन पत्रे सरकारलाई नानीहरु भन्छन् साबन बिना पानीले भएनी हात त मिचि मिचि धुन्छौ आश्रमबाट निस्कदैनौँ भेट्नु पो कसलाई छ र हामीले ? सबै घर भित्र छन् हामी पनि हाम्रो घरमै छौँ तर , मिचि मिचि हात धुनलाई अलेली बल त चाहियो होलानी सरकार हामीलाई कोरोना भन्दा नि भोकसँग त्रास भएको छ भेटे खाने समूहका हामी मनकारीको मन पग्लीदा लाउन पाउने हामी नानीहरु भन्छन् सरकार हामीलाई कोरोनाको डर भन्दा अकाल मर्ने त्रास छ नानीहरु भन्छन् — साबन, स्यानिटाईजर र माक्स होइन , मुखका लागि अन्न देऊ नानीहरु भन्छन् , सरकार यो बेला तिम्रो तिन पत्रे सरकारको एउटा स

शान्ति लामा काठमाडौँ। कोरोना भाइरस (कोभिड–१९)को महामारी रोक्न सरकारले लकडाउन घोषणा गरेपछि मानिसको दैनिकी फेरिएको छ । सधैँ पेसा, व्यवसाय तथा मजदुरीमा व्यस्त रहने सर्वसाधारण अहिले घरभित्रै बसिरहेका छन् । यो समयलाई मानिस विभिन्न तरिकाले सदुपयोग गरिरहेका छन् । अध्ययनमा रुचि हुनेहरूका लागि यो पुस्तक पढ्ने राम्रो अवसर बनेको छ । कामले व्यस्त भएर पढ्न नपाएका पुस्तक पढ्न थालेका छन् । पूर्वप्रधानमन्त्री डा. बाबुराम भट्टराई पनि यतिबेला पुस्तक अध्ययनमा व्यस्त हुनुहुन्छ । उहाँले ट्विटरमा “कोरोना सिर्जित गृहबन्दी अवस्थाको सदुपयोग गर्न र देशको आन्तरिक राष्ट्रियतासम्बन्धी ज्ञान गहिरो पार्न बालकृष्ण पोखरेलको झन्डै ९०० पृष्ठको ‘खस जातिको इतिहास’ पढ्ने सुर कसियो” भन्नुभएको छ । पत्रकार शुष्मा बराली यतिबेला घरमै बसी काम गरिरहनुभएको छ । आफ्नो काम सकेपछि दिनमा धेरै समय खाली हुन्छ । यस्तो बेला पुस्तकहरू उह

कविता जी एन शर्मा धेरै वर्ष पछि हिजो गाउँ पुगेको थिएँ तर, गाउँ गाउँनै जस्तो लागेन गाउँका गाउँले पनि पुराना जस्ता लागेनन् गाउँ उही हो अनि गाउँले पनि उनै हुन् परिवेश पुरा गाउँको थिएन पारा गाउँलेको जस्तो देखिन राती लागेको जून पनि गाउँको जस्तो थिएन बिहान बासेको भालेको स्वर पनि गाउँको जस्तो थिएन गाउँ र गाउँलेको मनलाई नियाल्न खोजेँ त्यस्तो दुरुस्तै थिएन अर्थात त्यो पक्को मेरो गाउँमा के के पसेको जस्तो लाग्यो खेतका कान्ला र आलीहरु उजाड र उदास मन बोकेर बसेको जस्ता थिए गोठ , ग्वाली र तगारो रोइरहेका थिए राती न हाब्सीलोनै करायो नत भोटे कुकुरनै भुक्यो साने र मिने नामहरु पनि नामेट भएछन् सान्नानी र पुतली नाम त कसले पो जुराउने बत्ति पुगेछ , बाटो पुगेछ, ईन्टरनेट र जङ्क फुड पुगे छ धारा पुगेछ , बिखादी पुगेछ , पार्लर र खाडीको पैसा पुगेछ तर, परेवा उडेछन्, माहुरी भागेछन् , मन र पनले पनि

- रणदीप एकीकृत जनक्रान्तिका धेरै विशेषतामध्ये सबैभन्दा महत्वपूर्ण विशेषता यो नेपाली धर्तीको नै उपज हो । पछिल्लो चरणमा भएको आन्तरिक सुदृढीकरण यसैको प्रतिबिम्ब हो । नेपाल कम्युनिस्ट पार्टीको मौलिकता केमा रह्यो भने यो पार्टीले माक्र्सवाद–लेनिनवाद र माओवादको सार्वभौम सिद्धान्तलाई नेपालको विशिष्टतामा प्रयोग र विकासमा क्रमशः फड्को मारिरहेको छ । मालेमावादको सिर्जनात्मक प्रयोगका नाममा संशोधनवादी भड्खालोमा फसेका कम्युनिस्टहरूलाई चुनौती दिँदै राष्ट्र, राष्ट्रियताका साथै नेपाली जनताको आफ्नै राजनीति अधिकार प्राप्तिका लागि फासिवादी केपी सरकारको कथित प्रतिबन्धलाई धुजाधुजा पार्दै अगाडि बढिरहेको छ । नेपाली कम्युनिस्ट आन्दोलनमा देखापरेका प्रतिकूलता र प्रतिक्रान्तिलाई चिर्दै सचेतता र सुझबुझका साथ विकासको अग्रगामी यात्रातिर लम्किरहेको छ । प्रतिबन्ध केवल निरीहहरूका लागि देखाउने दाँत भएको छ । वर्तमान फास

कथा जी एन शर्मा ‘‘सङ्घर्ष र सामनाको हुरीभित्र हाँस्न पाए मुक्तिका निम्ति यो जिन्दगी मृत्युलाई दिन पाए कति सुन्दर हुन्थ्यो होला जिन्दगी सधैंसधैं विद्रोहको राँको बनेर बल्न पाए कति सार्थक हुन्थ्यो होला जिन्दगी झुप्रा र छाप्राहरु हाँसेर आपूm मर्न पाए ।’’ – अशोक कलेज प्रवेशको पहिलो दिन अशोकले यही कविता सुनाएको थियो । पूर्वी नेपालको विकट एउटा गाउँबाट मनमा थुप्रै सपनाहरु बोकेर सायद ऊ सहर पसेको थियो होला । उसको लवज र आकृतिले देखिन्थ्यो ऊ एउटा पक्को गाउँले केटा हो । अनि उसको स्वभावबाट प्रस्ट हुन्थ्यो हक्की स्वभावको इमान्दार र जीवनको भोगाइबाट खरो उत्रिएको एउटा नौजवान पनि हो । हामी दुवैजना एउटै कक्षामा पढ्थ्यौं पढाइमा उसको लगनशीलता र उसमा रहेको फलामे अनुशासन नै मेरा लागि एकमात्र आकर्षणको केनद्र थियो । म एक धनाढ्यकी छोरी थिएँ । मलाई अभाव र दुःख भन्ने केही थाहा थिएन । अशोकमा भएको इमानदार