सृजनाको चौतारी

एस पी लुईटेल आमाआमा भन्दै रोइकराइ गर्ने, देखावट नौटङ्कीको उतारचढावमा, छाती पिटीपिटी रोएर, मातृभक्तिको उद्गार गर्ने, चुसीसकेर, आमाका लत्रिएका निरस दुई स्तनको ठिक मुन्तिर उनको जाबो रित्तो पोल्टो खोतल्ने, एक आमाको त्यो सन्तान बस्, आफ्नो जन्मोत्सव मनाउँछ । जन्मोत्सव, विरासत भरी धाक पल्टाएर, जिजुबाजेको परम्परालाई मोडेर, मथिङ्गलमा व्यक्तित्वको उकेरा हालेर ऊ भन्छ, आमा म मनाउछु तीन कोटि तिम्रा सन्तानलाई पोलेपनि, दुखेपनि, घोचेपनि तिम्रै स्वरुपको बडेमान मुर्ति बनाएर, स्वादिष्ट मुर्तिको थपना गरेर, र ससम्मान तिम्रा पोल्टामा नजर डुलाएर म जन्मोत्सव मनाउछु । अरु भन्छन्, कामना गर्छन् ह्याप्पी बर्थडे टु यु ब्रो, यु मे लिव् सो लङ् लाइफ् म पुलकित हुन्छु, आमा र, ठान्छु, एम् द ग्रेट् सो आइ क्यान् डु एव्रिथिङ् । मुसुमुसु हाँस्दै धारिलो छुरावाजीमा छोराको हात अघि बढ्छ, लमतन्न सु

केशब आचार्य जब शिखरमा पुगिन्छ , सन्किनु हुन्न। औकात भन्दा माथि नि,लम्किनु हुन्न।। सफलतामा रमाउ (खूब रमाउ तर, आफ्नू धरातल भुलेर, चम्किनु हुन्न । समर्थकहरुले पनि यो बुझ्नै पर्दछ, प्रशङ्साको पङ्खाले बढि हम्किनु हुन्न। मीठो परिकार नि डढ्छ धेरै रापिदा, आगोले पनि नचाहिदो दन्किनु हुन्न। उदारमनाले पनि यो सत्य नभुल्नु , चुडिन्छ(रबरले पनि अति तन्किनु हुन्न । फेसबुकबाट

कविता जी एन शर्मा मन्छीलाई हेप्नी ? मन्छीको मान सम्मान नर्गनी ? सुखी र समृद्ध हुनबाट रोक्नी ? प्रश्नै प्रश्नका बीचबाट महोदय फेरि बोली बक्सियो आउन लागेको वस्तु रोक्नी ? भकानभका कुरा गरिर जागीरनै खाईदिनी ? बीचबाट फरक प्रश्न आयो तपाइँले हेप्नी कि हाम्ले हेप्नी ? जानकारी पाम न , महोदय कड्ककिदै बोली बक्सियो फेरि बोल्नी ? मन्छी नचिनी बोल्नी ? आउन आँटेको रोक्नी ? समृद्ध हुन नदिनी ? सुखी र खुशी हुनबाट बाटो छेक्नी ? सुशासनको बिरोध गर्नी ? साम्यवाद आउन तगारो लगाउनी ? बीचबाट फेरि प्रश्न आयो कुरो चै सत्य केहो जान्न पाम न ? महोदय आगो भएर भन्नु भो फेरि बोल्नी ? थाहा पाएर पनि नपाए जस्तो गर्नी ? सबै कुरा जानेर पनि नजाने जस्तो गर्नी ? मलाईनै बोल्न लगाउनी ? मन्छीलाई हेप्नी ? देखेर पनि नदेखे जस्तो गरेर प्रश्न सोध्नी ?

कविता जी एन शर्मा सर्वहाराको सरकार भएको उपलक्ष्यमा सुकुम्बासीहरुको महोत्सव गरौँ लोकतन्त्रको बजारमा निमुखा अझै उस्तै भएको महोत्सव गरौँ गरीबहरुको सरकारका पालमै हुँदा खाने नहुँदा चुपचाप सुत्नेहरुको महोत्सव गरौँ सुखी नेपाल र समृद्ध नेपालको हल्लाबीच भोकै परेकाहरुको महोत्सव गरौँ न्यायपूर्ण समाज निमार्ण गर्ने सरकारकै पालामा आँशु बगाउनेहरुको महोत्सव गरौँ स्वाधिनता र जनजिविकाको वकालत गर्नेकै पालामा माटो थुतिएको महोत्सव गरौँ आउनुहोस हामी पनि एउटा महोत्सव गरौँ जनवादको मन्त्र जप्नेहरुकै पालामा जनजनको पिडाको महोत्सव गरौँ भिजिट ट्वान्टी सफल पार्नु छ सुखी नेपाली र समृद्ध नेपाल बनाउन एक छिन बाहीर हाँसेको नाटकको पनि महोत्सव गरौँ महोत्सवमा हाम्रा स्टलहरु राखौँ निशुल्क स्टल राख्ने ब्यबस्था गरौँ किनकी महोत्सव सफल पार्नु छ हाम्रा स्टलहरुमा , महङ्गी राखौँला, बेरोजगारी राखौँला लिम्पीयाधुरा र

जीतेन्द्रनिरन हातमा गुलाबको फूल हल्लाउँदै दौडेको मसिनेलाई मैले सोधेँ , हैन ए मसिने के को हाँप र झाप गर्दै कता दौडेको ? हतारको मसिनेले भन्यो लभकेटीलाई भेट्न के दाजु आज भिलेन्टाईन हो नि त । हिजो शुक्रबारको दिनको कुरा हो यो फिसबुकदेखि मन्छीको मुखमा पनि सबैतिर एकछिमलका मन्छीको कामनै भिलन्टाईनको मात्रै कुरा थियो । नातिनातिना भै सकेका हजुर आमा र बा हरु पनि एक आर्कालाई भिलेन्टाईन भनिरहेका थिए । यही देशमा उदेक उदेक हुने गर्छ , आफ्नो पन र मन सुस्तरी पराईसँग जोड्नका लागि अत्तोनपत्तो सँग बडडे र यो भिलेन्टाईन आफ्नै परम्परा जस्तो भएको देखेर चिन्ताप्रसाद आँगनमा बसेर फत्फताई रहेको थियो । हामी ७० बर्खका हुँदा पनि यो बडडे र भिलेन्टाईन नगर्दा अहिले सम्म ठाँगेले छोएको छैन चिन्ताप्रसाद एक्लै फलाकी रहेका थिए । जति जति बडडे र भिलेन्टाईनको ताईनतुईको चलन आयो उतिउति मन्छी रोगी र बिरामी भए अनि लोग्नेस्वास्नीको कल

एस पी लुइँटेल न्यानो आगो तापेर भर्सेलामा ढाडे सुतेको छ, निदाएको छ, अरुले देख्दा माथि शिकियामा दुध छ, मैले देख्दा जुठेल्नाको काम सकिन्छ, लोटाईपोती आमा भित्र पस्छिन, सयनकोठामा,सुत्ने तरखरमा म उठ्छु,त्यो ढाडे हेर्न, ढाडे उठ्छ त्यो दुध हेर्न, दुध,जो अमृत हो , रस हो,बल हो,तागत हो पिएर ऊ भाग्न चाहन्छ टाढा म देखि,आमादेखि,अनि त्यो न्यानो भर्सेला देखि अर्को भर्सेलोमा, अर्को शिकियामा उही न्यानो खोज्दै , उही रस अमृतको खोजीमा साइँदुवा हुँदै तागत बटुल्न, थिचोमिचो गर्न यो ढाडे, त्यो भर्सेलाको ढाडे किन किन मुसाहारमा ऊ बेखबर छ आफ्नो मार्ग, आफ्नो नियम , आफ्नो बिचारमा ऊ दिग्भ्रमित छ, अटेर पनि छ बिचलित छ , अथिर पनि छ कतै यो ढाडे आफ्नो इतिहासबाट तल झरेर विचारबाट स्खलित भएर चोरीको दाउ र छलकपटको लतमा भर्सेला(भर्सेलामा सुतेको स्वाङ्ग्ले बिब्ल्याँटो गतिमा उभिएको त होइन ?

जी एन शर्मा आजको सपना अर्थात फागुन १ गतेको सपना सपनाका खातहरु भित्र सपनाको सागर थियो समनाता र स्वतन्त्रताको सपना न्याय र जनजिविकाको सपना अधिकार र आत्मसम्मानको सपना त्यो सपना हाम्रो सपना परेडको सपना कासनको सपना मोर्चाको सपना अर्थात एउटा न्यायपूर्ण समाजको सपना अग्रमन र अवसरको सपना आजको सपना अर्थात जनयुद्धको हाम्रो त्यो सपना सपना देखिरहेको बेला विद्रोहको सपना , जनतन्त्रको सपना स्वाधिनता र समावेशीताको सपना केही सपनाहरु हाम्रा विपनामा रुपान्तरण भए केही सपनाहरु हाम्रा शुभ संकेतका देखिए केही सपनाहरु बिद्रोहको ब्याडमा हुर्कीए अनि उन्मुक्तिको संगीतमा गीत बने तर, आजका हाम्रा धेरै सपनाहरु फगत शीतका सपनाहरु जस्ता बनाईए सपनाहरु कुर्सीसँग मोलतोलमा परे सपनाहरु महल र मुर्दा शान्तिसँग साटिए आजका हाम्रा ती  सपनाहरु कस कसले के के सँग मिलाए तर, आजका हाम्रा सपनाहरु आज पनि उम्दा र जिउँदान

कविता - अशोक सुवेदी सहरमा त बढेकै छ बेथिति निर्मलाहरू मारिएकै छन् सहरआसपासमै बलात्कृत भएर तर गाउँमा पनि रोकिएको छैन व्यभिचार साम्राज्यवादी नङ्ग्रा धसिएका र मेरो देशको मानचित्रबाट जबर्जस्ती लोप गराइँदै गरेका मेरा लिपुलेक, लिम्पियाधुरा, सुस्ता र कालापानी गाउँमै छन्, लेकमै छन् । सहर र गाउँ दुवैतिर देश र जनको आङभरिभरि उस्तै गरी भयावह समस्या बढिरहेको समयमा म बस्न सकिनँ ‘सहरिया बाबुसहेब’ भएर त्यसैले म फर्किएँ तगेर केही टालाटुली सपना जडेर मस्तिष्कमा जनक्रान्तिका सहिदका सपना । गाउँले नै जन्माएको थियो हिजो– झापा र रोल्पाबाट विद्रोह बोल्ने मेरो देशका चे ग्वेभाराहरूलाई जन्माएको थियो मेरै माटोले– बलभद्र, भक्ति, अमरसिंह, भीमसेन र लखनहरूलाई नयाँ युगका बलभद्र बनेर ब्युँतिएका थिए मेरै गाउँबाट देशको माया गर्दा टाउको कटाइमाग्ने भीमदत्त पन्तहरू मेरै गाउँले जन्माएको थियो– क्रू

विद्या भट्टराई संसारमा धेरै व्यक्तिहरुले जन्म लिन्छन् तर थोरै व्यक्ति मात्र सफल र अरुको लागि प्रेरणादायी हुन्छन् । त्यस्तै एक संघर्षमयी नारी स्रष्टा हुन झमक घिमिरे । वि.सं. २०३७ असार १ गते बाबु श्री कृष्ण बहादुर र माता आशादेवी घिमिरेको प्रथम सन्तानका रुपमा झमक घिमिरेको जन्म भयो । उनी जन्मदादेखि नै बहु अपाङ्ग थिइन् तर शारीरिक रुपमा अपाङ्ग भएपनि मानसिक रुपमा अपाङ्ग थिइनन् । समाजमा शारीरिक रुपमा सक्षम तर मानसिक रुपमा विचारले अपाङ्ग भएका व्यक्तिको सोच बदल्ने संकल्प लिएर अगाडि बढेकी झमक आज समाज मात्र हैन राष्ट्रकै प्रेरणाकी स्रोत बनेकी छिन् । आजका बालबालिका भोलिका देशका सक्षम नागरिक बनाउने लक्ष्य लिएको यस इष्ट होराइजन माध्यमिक विद्यालयले विद्यार्थीलाई किताबी ज्ञान दिने कुनै कसर छोडेको छैन भने विद्यार्थीको चौतर्फी विकास गर्न सुनमा सुगन्ध थप्ने काम झमक घिमिरेको जीवनीले गरेको छ । ब्रिटिस

- बीपी विद्रोही मैले बन्दुक लेख्दा प्रतिबन्ध लगाउँछ सरकार मैले बन्दुक बोके के गर्छ होला सरकार ? माइतीघरतिर चुइँगम पड्काउन पनि निषेधित गरिएको रहेछ मैले सिंहदरबरमै गएर बम पड्काएँ भने के गर्छ होला सरकार ? मैले दस हजारपटक लेखेको छु विद्रोह भन्ने शब्द किनकि मैले विद्रोहमै देखेको छु करोडौँको जिन्दगी मैले मनले देखेको मुक्तिको सपनामा भ्रमको पर्दा हाल्छ सरकार मैले ‘व’ लाई बाइमात्रा दिएर पटकपटक काटेर ‘द’ को खुट्टामा ‘ओकार’ दिँदै त्यसमा ‘ ह’ जोड्दा झसङ्ग झस्किन्छ सरकार ‘द’ को खुट्टा काटेझैँ मैले भ्रष्टहरूको खुट्टै काटेर त्यसमा लौरो जोडिदिएँ भने के गर्छ होला सरकार ? साँच्चिकै हामीले विद्रोह गयौँ भने के गर्छ होला सरकार ? मैले सुसेलीमा क्रान्तिको भाका गुनगुनाउँदै हिँड्दा कफ्र्यु लगाउँछ सरकार हामीले बस्तीबस्तीमा गएर क्रान्तिको विगुल फुक्यौँ भने के गर्छ होला सरकार ? मैले कम्मर